Stylingday Boobs-'n-Burps

Stylingday Boobs-'n-Burps: zaterdag 15/12 van 10u tot 17u
Itterbeeksebaan 157
1701 Dilbeek
http://www.boobs-n-burps.be/

De feestdagen komen eraan en dat is een goede reden om u eens helemaal op te talloren. Ook al is het  voor vele zwangeren en pas -of minder pas- bevallenen verleidelijk om de winterdagen te slijten in een comfy pants, een kersttrui en "savatten". Ik weet wat ik zeg, geloof mij.

Zaterdag kun je je in Dilbeek helemaal gratis laten stylen. Dit gaat van make-up en kapsel tot lingerie en een volledige feestoutfit voor alle preggies and (nursing) mommies. Jeij!

En alsof dit nog niet genoeg is, is er ook een Winterbar met MilkBar (speciaal voor borstvoedsters, I suppose), goodiebags voor mama's én papa's én er wordt zelfs aan aan het goede doel gedacht; je kan er je oude zwangerschapskledij doneren aan mama's die iets minder fortuinlijk zijn.

Alle info vind je hier!

I know where I'm gonna be next saturday... tot dan?

Ikea "restaurant"

Ikea Gent

Maaltekouter 2

9051 Sint-Denijs-Westrem

www.ikea.com/be

buggytoegankelijkheid: *****

parkeermogelijkheden: *****

bereikbaarheid met het openbaar vervoer: **** (tram 1 stopt aan Flanders Expo)

verzorgingsmogelijkheden: *****

U kent ongetwijfeld volgend scenario: friday evening, allebei moe van een drukke werkweek, je komt thuis en treft een lego frigo aan, je bent vergeten iets te ontdooien uit de diepvries of je hebt helemaal geen zin om nog te koken. Geen probleem, denk je bij jezelf, we gaan gewoon lekker een hapje eten. Maar… waar?

Zolang er geen kiddies zijn of je kinderen al groter zijn, is de keuze aan fijne restaurants eindeloos. Maar als je twee kleintjes in de pamperfase hebt, not so eindeloos. Om niet te zeggen: onbestaande.

Maar. Er is één plaats in Gent waar je op vrijdagavond over de kinderkopjes kunt lopen. Ikea! Je moet het zien om het te kunnen geloven, maar het stikt er dan van gezinnen met kleine kinderen die allemaal Zweedse balletjes eten. Including us.

Die Scandinaviërs hebben dat fantastisch goed gezien (het is dan ook de meest kindvriendelijke regio in the whole world). Er is voldoende parking en er zijn parkeerplaatsen dichtbij de in- en uitgang gereserveerd voor family’s. De liften zijn breed genoeg om minstens vijf buggy’s te herbergen en zonder gedoe geraak je in no time in het “restaurant”. Aan de tafeltjes is er voldoende plaats voor de kinderwagens, er zijn kinderstoelen galore én op strategische plaatsen staan kinderhoekjes opgesteld waar je alles kunt vinden wat je nodig hebt. Daar staat altijd een microgolf en in de laden zitten potjes, bordjes, bestek en wegwerpslabbetjes voor kinderen. Alsof dit alles nog niet genoeg is, biedt Ikea ook gratis -Ja, gratis!- potjes babyvoeding aan voor de allerkleinsten. Die vind je bij het aanschuiven naast de flesjes frisdrank.

Omdat de “Ikea Food” eigenlijk een gaarkeuken is, zijn de wachttijden beperkt en wordt het geduld van je oogappels niet al te erg op de proef gesteld. Kunnen ze toch niet blijven stilzitten? Geen nood! “Temidden” vind je er eens soort speelparadijs waar je tegelijkertijd aan kunt zitten. Terwijl jouw kinderen spelen kun jij dus eten, zonder ze en seconde uit het oog te verliezen.

Ook in de toiletten is aan de kindjes gedacht. Zowel bij de vrouwen als bij de mannen is er een groot toilet waar je makkelijk met een vijfling binnen kunt. Deze toiletten zijn dan ook speciaal gereserveerd voor kindjes en hun mama of papa. Ze hebben er ook wastafeltjes op kinderhoogte en een verzorgingstafel.

Naast de toiletten is er een propere, mooie verzorgingsruimte voor de allerkleinsten. En… er is een pamperautomaat! Jaja, ze hebben werkelijk aan ALLES gedacht.

Alleen jammer dat die Zweede balletjes me stilaan de strot uitkomen. Moest ik al deze faciliteiten nu eens in een écht restaurant kunnen terugvinden… ik kwam er elke week. No doubt. Als Gent pretendeert dé kindvriendelijkste stad van Vlaanderen te willen worden, dan mogen ze toch eens deftig werk maken van het eerste Ouder-kindcafé of –restaurant.

Ik wacht! Vol ongeduld. En in tussentijd is er nog steeds Ikea.

Motherbook

Do we need another social network? Yes! Zeker als het er eentje speciaal voor mommies is.

Vanaf nu is er Motherbook, in navolging van het immens populaire Cafemom in the USA. Het wordt een soort Facebook voor moeders, waarbij de interactie tussen mama's centraal staat. Je kan er naast status-updates posten onder andere ook chatten, een online magazine lezen over ondernemende moeders en vaders en je spullen te koop aanbieden. Last but not least kun je er ook een "bucketlist" aanleggen, een soort verlanglijstje van dromen die mogelijk door Motherbook in vervulling gebracht worden. Leuk, zeg ik dan!

Allen daarheen mommies, I'm waiting for you!

Ouder-kindcafé... in Gent ook please!

Kinderen en het ouderschap beroeren de mensheid more than ever zo heb ik de indruk. Mijn weekendgazetten bombarderen me al maanden met artikels over het vaderschap, "bird nesting", de overdiagnosticering van allerlei leerstoornissen, de determinerende rol van de moeder bij de hechtingsstijl van de kinderen, bewust kinderloze koppels en zo kan ik nog wel eventjes doorgaan.

Iedereen heeft een mening over kinderen. Van uitermate positief tot zeer negatief. Vandaag las ik over een nieuwe trend die dit idee enkel bevestigt. De eerste ouder-kindcafé's in Brussel zijn, in navolging van andere grootsteden, een feit. Meer daarover lees je hier.
Wie begint er eentje in Gent? Als ik tijd had deed ik het gewoon zelf, tiens! Ik zou maar wat graag ergens koffie gaan drinken of gaan lucnhen terwijl mijn kinderen binnen handbereik kunnen spelen,  waar ze vrij kunnen rondlopen -of liggen in het geval van the baby- én af en toe eens een kreet mogen slaken zonder dat ik daarvoor naar den Ikea moet. Op andere plaatsen kan dit natuurlijk ook, maar daar loop je toch altijd het risico op geërgerde blikken.
En daar zijn dan natuurlijk moeders galore. Eens een uur of twee onbeschaamd met andere mommy's over borstvoeding, gebroken nachten, reflux en "aerosollen" praten lijkt mij wel wat. Ha. 

Wat ik wel belangrijk vind is dat dergelijke initiatieven zich profileren als kindvriendelijk zonder mensen zonder kinderen te gaan uitsluiten. En dat vind ik het grote verschil met de tegenovergestelde trend van kinderloze hotels, restaurants enzovoort. Daar zijn kindertjes gewoon niet welkom (komen er dan ook bordjes met "Kinder sind hier nicht erwünscht"?). Er bestaat zelfs een heus Anti-kindboek. Een triestig dieptepunt if you ask me. De schrijvers mogen wat mij betreft ineens hun pensioenrechten afstaan...

Anyway, ik juich dergelijke initiatieven helemaal toe. Op voorwaarde dat ze er naast groente- en fruitpapjes ook deftige koffie, yummie cake en af en toe iets straffer aanbieden :). 

Activiteit in Gent: naar de binnenspeeltuin

Playbeach 
Driebeekstraat 21
9050 Gentbrugge
http://www.playbeach.eu/

buggytoegankelijkheid:*****
parkeermogelijkheden: ***** (grote parking)
bereikbaarheid openbaar vervoer: ** (nabij eindhalte tram 21)
fun for kiddies: *****
fun for mom and dad: ****
Kindvriendelijkheid: ****
prijzen: baby's tot anderhalf en volwassenen mogen gratis binnen. Peuters van 1,5 tot 2 jaar betalen 2 euro en kindjes vanaf 3 jaar betalen 3 euro





Eens je kinderen hebt kun je je leven indelen in "before" en "after". Before kids, zou ik spontaan uitslag gekregen hebben bij het idee aan een binnespeeltuin. After... sja, what can I say? Opeens leek het nog zo geen slecht idee. 

Op een druilerige ochtend in de herfstvakantie trokken we dus met ons viertjes naar Playbeach in de 9050. De buitenkant oogt wat gedateerd en dat idee wordt binnenin bevestigd. Je krijgt een beetje het gevoel van vergane ninetiesglorie en het ruikt er ook een beetje zo. 

Bij het binnenkomen passeer je de kassa en we moesten maar 2 euro betalen, een prikje voor de uren peutervreugde die ons ongetwijfeld te wachten stonden. Ik installeerde mij samen met the baby in de cafetaria, die me deed denken aan een voetbalkantine. De koffie die ik er dronk, trouwens ook. Maar soit, genoeg gezeurd want verder had ik eigenlijk best een gezellige ochtend. 

Er waren maar een viertal kindertjes met hun ouders en het was er dus erg rustig. Vanop mijn plekje kon ik perfect naar mijn zoon en man kijken die dolle pret hadden op het spirngkasteel en in het ballenbad. The baby viel rustig in slaap en ik kon de krant lezen én me te buiten gaan aan het aanbod tijdschriften in de cafetaria. Zo was ik ineens weer op de hoogte van alle latest gossip.

The ladie of the house was erg vriendelijk en warmde met de glimlach mijn little one zijn groentepap op. Achteraf bood ze spontaan aan zijn bordje uit te spoelen, terwijl ik eigenlijk enkel een servietje gevraagd had. How nice!

Helemaal verrukt keerden we huiswaarts. Dit wilden we nog wel eens doen. Op zondagnamiddag vatten we dus het idee op om Pretland Gent in de Art Cube eens een bezoekje te brengen. Hun website was veelbelovend met al die speeltoestanden waarvan ik zelfs het bestaan niet afwist.

Aan de kassa bekoelde mijn excitement echter al danig. Hier moesten we 9 euro betalen. Bummer, ouders betalen hier dus ook. Toen ik binnestapte, kreeg ik het een beetje koud vanbinnen. Dit was de KINDERHEL! Ik leek in een gigantisch stadion te staan -2400 m2 zo leert de website mij- met in het midden, tientallen plastieken tuintafels en -stoelen, bezet door voltallige gezinnen, frisdrank en frieten. Dit alles werd omringd door allerlei binnenspeeltuinspeeltuigen en er liepen, speelden en BRULDEN overal kinderen (ze noemden allemaal Dinho, Kenji of Cheyenne).

The kiddie tsjokte wat rond in het peutergedeelte, speelde met wat blokken en had het toen wel gezien. Met een bonkend hoofd zaten we nog geen half uur later terug in de auto. Dit... never again... besloten we beiden.

Conclusie: zo'n binnenspeeltuin is ofwel een meevaller ofwel a living nightmare. Zoek de kleinschaligste uit en vermijd namiddagen in het weekend. Maar bij Playbeach zien ze ons zeker nog terug!

Shop 'till you drop: aap.noot.mies schoenen voor kinderen

aap.noot.mies

Bennesteeg 1a

9000 Gent

http://www.aapnootmies.be/

buggytoegankelijkheid: * (serieuze trap aan de ingang en iniminiklein vanbinnen)
bereikbaarheid met het openbaar vervoer: ***** (vlakbij tram- en bushaltes op de Korenmarkt)
bereikbaarheid te voet: ***** (in het stadscentrum)
parkeermogelijkheden: **** (vlakbij parkeergarages Kouter, Centerparking en Sint-Michiels)

Als klein meisje wou ik altijd prinsessenschoenen. Mét hakjes. Ik kreeg - tot mijn grote kinderfrustratie-echter alleen "degelijke" schoenen. "In mijnen tijd" stonden degelijke schoenen helaas gelijk aan lelijke schoenen. Ik wijt mijn shoe obsession aan dat jeugdtrauma.

Thank God, times have changed! Vandaag vind je wél mooie, degelijke kinderschoentjes. En onze favoriete winkel hier in Gent is aap.noot.mies in de Bennesteeg.

Het is een piepklein winkeltje en elke keer als ik er kom is het er altijd druk, druk, druk. De volledige vierkante meter winkel is dan bevolkt met mama's, papa's, beebs en kinderen met schoenmaatje 16 tot 35. Als het er té bevolkt wordt, trekken de daddy's naar buiten en gaan ze op het bankje voor de winkel zitten wachten.

De schoentjes zijn stuk voor stuk pa-rel-tjes en ze hebben bijna allemaal een nostalgische retrolook.  Een oude klasfoto staat dan ook centraal in de winkel en op de website. Kiezen is er altijd een uitdaging. Gelukkig staat de zaakvoerster Liesje Patteet je altijd graag bij.
De prijzen zijn wel vaak een beetje slikken. Maar kwaliteit moet betaald worden en ik kan nog wel een wintertje teren op de schoenenstock in mijn kast. Zo gaat dat dan, eens je moeder bent :).

Tijdens de Desiger Days Gent -op 31 oktober en 2 en 3 november- kun je de schoentjes van aap.noot.mies bekijken in de expositieruimte van Shelter 7 Bed/Gallery, een project van onze eigenste buren so I've noticed.

Have fun shoe shopping!

druk, druk, druk...!

Pfew, deeltijds werken combineren met een studie, a household, een peuter, een baby, een man, een sociaal leven én een blog, blijkt toch wat veel te zijn. De blog schiet er helaas een beetje bij in.
Maar... daar komt verandering in. Stilaan geraak ik "ingerodeerd" in mijn nieuwe levensritme. So we'll be back soon for more!

Tips and tricks for moms: flessenmama

Sinds enkele weken ben ik een flessenmoeder. Met veel spijt in het hart heb ik deze keer al na een kleine vier maanden afscheid genomen van de borstvoeding. Mijn jongste telg is namelijk wat men noemt "een spugertje". Zo'n half uurtje na z'n voeding kwam zowat zijn volledige maaginhoud er -geflankeerd met de nodige pijn- terug uit  en konden we weer helemaal van vooraf aan beginnen. Omdat poedermelk zwaarder is dan moedermelk, geeft hij nu minder terug. En dat is fijn. voor hem én voor mij. Al moet ik zeggen dat ik the breastfeeding best wel mis. Een vriendin van mij vergeleek het met "sigaretjes roken"... ja, het werkt een beetje verslavend.

Ondertussen zijn we allebei al gewend aan de fles, maar in het begin is het wel wat een geklungel. Je moet wat zoeken naar de juiste temperatuur  van het water en de juiste "schudtechniek". Is it just me? Of worstelt iedereen met die vervelende "melkklonters" die de speen van de fles verstoppen met een krijsende baby tot gevolg?  Not so much fun als je net op een terras zit of u op het strand bevindt, I can tell! Ik zorg ervoor dat ik altijd een extra lege fles én een klein zeefje mee heb, zodat ik indien nodig de melk kan overgieten en zeven. Dat zeefje heeft mij echt al heel wat kleine drama's bespaard. Zeker aanschaffen dus als je wil beginnen met bottlefeeding!

Two more lifesavers zijn een thermoskannetje en poedercontainertjes. Beide kun je bij Hema kopen voor een prikje.
Voor ik met the baby op stap ga, warm ik de juiste hoeveelheid water op en dit bewaar ik in het thermosje. Eens hij honger heeft, moet ik het water maar overgieten in zijn zuigfles en indikken met de correct afgemeten hoeveel poeder in het containertje. Peanuts dus! Voor mij geen gezeul met een flessenkoker of een ingewikkelde flessenwarmhouder. Mijn moeder deed het achtentwintig jaar geleden ook zo. Met succes! So never change a winning team, denk ik dan.
Die thermosfles en containertjes gaan trouwens ook met mij mee naar bed. Op die manier kan ik 's ochtends vroeg in no time een flesje prepareren en mijn baby in ons warme bed zijn melk geven. Achteraf doezelt hij gegarandeerd nog even tussen ons in slaap.
Tenminste... for now. Vanaf maandag gaat dees moeder terug aan het werk!

La Fille d'O: borstvoedingsbeha

Dat La Fille d'O al eerder een beha ontworpen had die je best als nursing bra kunt gebruiken, las je hier. Maar sinds enkele maanden heeft ze ook een échte borstvoedingsbeha in haar collectie. Daar zal het feit dat ze zelf mommy geworden is wellicht voor iets tussen zitten.

Met nieuwjaar, toen haar nieuwe shop nog brand new was, kreeg ik van my man een lingeriebon cadeau. Ik was aanvankelijk van plan om deze borstvoedingsbeha aan te schaffen voor the new baby die toen nog in aantocht was. Maar... ik ben er gewoon niet tijdig geraakt. Alas!

Vandaag besloot ik mijn bonnetje in te ruilen en hoewel ik sinds een weekje volledig gestopt ben met breastfeeding -snif!- kon ik het niet nalaten de borstvoedingsbeha eens te passen. And I fell in love with it. Ik trok het "nude" modelletje aan, wat mijn bruine Frankrijkkleurtje mooi deed uitkomen. Maar this bra is ook in het zwart te verkrijgen.

De stof is super zacht en zitten geen beugels in, wat deze beha op en top comfortabel maakt. Je kunt de cups bovenaan losklikken en als je de cup naar beneden plooit is je volledige borst ontbloot. Dit vind ik persoonlijk enkele grote voordelen ten opzichte van de Mammae. De Mammae mag dan al discreet zijn, ik vind dat een borstvoedingsbeha in de eerste plaats praktisch moet zijn en de borstvoeding niet mag bemoeilijken. De Mammaebeha was altijd een beetje prutsen, vond ik persoonlijk.

Jammer dat mevrouw Scherre zelf niet in de winkel stond -die moet natuurlijk volop genieten van haar dochter- want ik had graag eens gehoord of ze op basis van haar eigen ervaringen nog aanpassingen zou aanbrengen.

Ik vond 'm zo leuk, dat ik twijfelde om deze borstvoedingsbeha alsnog te kopen en hem gewoon te dragen. Maar uiteindelijk I've decided not to. La Fille d'O ontwerpt zo'n mooie dingen, dat ik niet veel moeite moest doen om met een andere catch huiswaarts te keren.

Maar, als er -never say never- nog een baby#3 zou komen, dan schaf ik mij ongetwijfeld dit borstvoedingsmirakeltje aan.

Activiteit: lunch (from hell)

Ik heb altijd van die fantastische ideeën. Niet dus. Gisteren dacht ik: “Let’s have lunch”. En ik bedoelde een fancy lunch. Zo eentje met Champagne, aangepaste wijnen en locale specialiteiten. Een lunch waarbij my man and I ongestoord kunnen praten, elkaar ondertussen diep in de ogen kijkend. Maar… aangezien we in la douce France vertoeven, zonder grootouders of oppas in de buurt, betekende dat uiteraard dat onze bloedjes van kinderen ook mee moesten.

Een eitje! Dacht ik bij mezelf. De kinderen gaan aaaall the time mee als we in Gent snel een hapje gaan eten of gezellig een koffietje achterover slaan. Dan tsjollen we eerst een uur of twee aan een militair tempo door de stad, totdat ze allebei steevast lekker tukken in hun buggy’tjes. Wanneer the kiddie toch dreigt wakker te worden, geef ik hem snel een koekje of een ander lekkernijtje en dan is ie weer een poosje stil (vroeger voelde ik me hier best schuldig over, maar sinds ik ontdekte dat alle ouders hun kids chanteren met eten, not any more ;)).

Bon, lunch dus. Over the baby maakte ik me niet al te druk. Zijn wippertje, een tutje en een speeltje moesten volstaan om hem een dik uur rustig te houden. Een peuter van bijna negentien maanden, dat is een ander paar mouwen….

Ik besloot dat we best gingen lunchen vlak voor the kiddie z’n dutjestijd Want, zo dacht ik, dan valt ‘m zeker in no time in slaap in z’n wagentje. Ik had zélfs aan een noodplan gedacht: de iPad.  (Tiens, dat begint hier verdacht op een blogpost over bad parenting te lijken…)

Strak plan, maakte ik mezelf –and the daddy- wijs. Kan ab-so-luut niet mislukken!

Zo gezegd, zo gedaan. Na de baby zijn flesje en met een hondsvermoeide peuter trokken we naar een prachtige “Vignoble” om er tussen de wijnranken idyllisch te gaan eten.

Tot daar het aangename gedeelte. Reeds bij het uitstappen zette onze negentiemaander, die gewoon lekker wou dutten, het op een huilen. We voelden de bui al hangen, maar dapper beten we door. Aldus stapten we beladen met een baby, een luiertas, een zak speeltjes, een iPad en een krijsende peuter in de buggy het terras op.

Het werd uiteindelijk een regelrechte “lunch from hell”. Terwijl wij om beurten probeerden ons –anders immer snoezige- jongetje de mond te snoeren, graaide hij met zijn mollige handjes door ons bord, rolde hij zichzelf door het grind, snoeide hij de bloemen op het terras en brulde hij de hele keet bijeen. Wij glimlachten verontschuldigend naar de andere gasten en keken rijkhalzend uit naar het moment dat we het konden aftrappen.  Enige lichtpuntje in de duisternis: ik wisselde een betekenisvolle blik met een andere mommy wiens three-year-old grind in het rond gooide als ware het confetti. Gedeelde smart, is halve smart zeggen we dan.

Amper beseffend wat we gegeten of gedronken hadden, verlieten we nog geen uur later het etablissement. Daddy besloot met “mensen zonder kinderen weten niet wat ze missen” waarop we zeker vijf minuten de slappe lach hadden. Slechts een beetje groen ;).

Al wie er wél in slaagde gezellig en uitgebreid te gaan eten met een peuter erbij: tell me your secret and I’ll buy you lunch!

Diapers and the City gaat vreemd: Direction Provence!

Momenteel geniet ik van mijn allerlaatste maandje zwangerschapsverlof. Nu ja, onbetaald ouderschapsverlof. En dat doe ik met al mijn mannen in de Provence!

Kort na de geboorte van ons kleinste jongetje besloten we alsnog op vakantie te gaan, terwijl we eigenlijk van plan waren deze zomer een “staycation” te houden. De belangrijkste reden voor deze change of heart was de komst van our new best friend, “den S-Max”. Hoewel wij geen fan zijn van auto’s die op bussen lijken, is zo’n gevaarte met een koffer van 1040 liter een must als je met twee kinderwagens, een wipper, een doos speelgoed, veel reservekleren, een peuter én een baby op vakantie wilt. Zelfs met ons rijdend ruimteschip kregen wij maar nét alles in de koffer gepropt.

Over het opbergen van de bagage maakte ik me op voorhand dus niet zoveel zorgen. Over hoe ons zenuwstelsel een autorit van een slordige 1000km zou overleven echter wél.

Om het onszelf iets makkelijker te maken, besloten we via Reims en Troyes te rijden en zo Parijs en zijn beruchte ring te vermijden. Daarnaast overnachtten we in Beaune, op zo’n 400km van onze eindbestemming. Zo’n tussenstop maakt de rit toch een stuk relaxter én het is een prachtig stadje voor mensen die wat (kunst)geschiedenis best kunnen smaken.

Stops onderweg hou je naar mijn bescheiden mening best in de McDo. Het is er ideaal om met kinderen te komen. Ik zei “komen”, niet “eten”. Er zijn namelijk altijd kinderstoelen, verzorgingstafels in de toiletten én je kunt er zonder gedoe babyhapjes opwarmen. Hoewel zelfs de zogezegd gezonde maaltijden er ongezond zijn, moet jij er als ouder niet bang zijn voor voedselvergiftigingen en er is ook altijd free Wifi. Ook belangrijk!

Omdat onze spaceshuttle drie volwaardige achterbanken heeft, besloot ik mij tussen mijn kroost in te positioneren. Zo kon ik voedster, scheidsrechter, entertainer en trooster tegelijk zijn. Wat ook nodig bleek.

The baby, flink als altijd, doorstond de rit met verve. Hij huilde enkel als hij honger had. In het geval van tijdsnood gaf ik hem zijn flesje gewoon in de Maxi Cosy, terwijl daddy lekker kon doorvlammen.

The kiddie was –en daar vreesde ik meer voor- ook super flink! Dankzij de iPad. Geheel pedagogisch onverantwoord, je sais! Er bestaan van die “dingetjes” om de iPad aan de hoofsteun vast te maken en dad had het digitale wonderding volgepropt met onder andere Tik Tak (zelfs na 30 jaar nog steeds een voltreffer!), Bumba en “Levende liedjes” van Kapitein Winokio en Eva Mouton. We barely knew he was there. Bij de tussenstops moesten we hem zowaar bijna uit de auto slepen.

Om mijn geweten te sussen, had ik een cadeautjesdoos gemaakt voor the kiddie. Hierin zaten vijf kleine cadeautjes, volledig ingepakt, die hij op “moeilijke momenten” één voor één mocht openmaken. Zo werd hij af en toe eens losgerukt van het beeldscherm en voelde ik mij weer instant een goede moeder J.

En alzo kwamen wij zonder zenuwinzinking aan op onze bestemming… à bientôt!

coming up...

Druk, druk, druk...

Momenteel zijn wij naarstig aan het pakken, want vrijdag vertrekken we voor 2 weekjes op vakantie. Olé!
Over what to pack, the do's en dont's for trips with 2 kids and more... later meer, live vanuit onze vakantiebestemming!

Activiteit in Gent: zwembad Rozebroeken

Sport- en recreatiecentrum Rozebroeken
Victor Braeckmanlaan 180
9040 Gent
http://www.sr-gent.be

bereikbaarheid met de fiets: *** (een tiental minuutjes fietsen vanaf de vrijdagsmarkt. Je moet wel over de Dampoort)
bereikbaarheid met de wagen: *****
parkeermogelijkheden: ***** (grote parking aan het domein)
kindvriendelijkheid: ***** (hét kinderzwembad bij uitstek)

Babyzwemmen... het heeft zijn voor- en tegenstanders. Wij én onze baby's vinden het in de eerste plaats erg leuk en wij hebben nog nooit "malheuren" ondervonden na het zwemmen. Vandaar dat wij geregeld eens het minder ruime sop opzoeken. We trokken hiervoor al naar de Van Eyck en zwembad Rooigem, maar beide zwembaden laten wat betreft faciliteiten voor kids veel te wensen over. Wij waren dus erg benieuwd naar de Rozebroeken, een splinternieuw recreatiedomein met olympisch bad, kinderzwembaden binnen en buiten, een golfslagbad, wildwaterbaan en "ritsers".

Vanaf de eerste kennismaking waren we helemaal enthousiast en sindsdien gaan we minstens één keer per week zwemmen.

Gaan zwemmen met twee kleintjes vergt toch heel wat organisatie, so we've noticed. Zorg in de eerste plaats dat "uwe zwemzak" volledig gepakt is... wij mochten terug rijden omdat we de zwempampers vergeten waren. Woeps, my mistake!

Om de bij wijlen ellenlange wachtrij aan de kassa's te voorkomen, koop je best polsbandjes (dat zijn je ingangsticketjes die je eveneens voor de lockers en alle toegangspoortjes nodig hebt) met 10 beurten. Zo kun je weer een tijdje voort. Als Gentenaars betaalden wij 19 euro voor 10 kinderbeurten en 64 euro voor 10 volwassenenbeurten. Daarbij komt nog een waarborg van 5 euro per bandje. Niet goedkoop... but definitely worth it! Wil je enkel baantjes trekken in het olympisch bad, dan ben je goedkoper af. 

Na het binnenkomen neem je als gezin best een familiehokje. Je hebt er voor grote en kleine gezinnetjes en wij opteren met ons viertjes toch voor een groot. Er is een soort verzorgingstafel over de volledige lengte van het kleedhokje, dus je kunt je kinderen eventueel daar al in gereedheid brengen. Wij vinden het echter makkelijker om een grote zwemtas mee naar binnen te nemen en de kinderen uit en weer aan te kleden in de babyruimte. U leest het goed: er is een heuse babyruimte! Besides twee verzorgingskussens, vind je er ook een microgolf om flesjes en papjes op te warmen. Keihandig!

De tas met alle spullen kun je makkelijk op één van de stoeletjes naast het kinderbad neerzetten. Ook je maxi cosi kun je daar makkelijk kwijt, dus je hoeft niet heel de tijd rond te zeulen met een baby op je arm. Heb je even je handen nodig, dan zet je je baby gewoon even neer of... je legt hem of haar even in het park dat naast het kinderbad staat. U leest het goed: er is een park!
Toen daddy even wat baantjes ging trekken in het olympische bad, kon ik spelen met the kiddie in het peuterbadje terwijl the baby op 2 meter afstand en perfect binnen mijn gezichtsveld veilig in het parkje lag. En zwembadgeluiden lijken volgens mij wat op baarmoedergeluiden, want in no time lag ie lekker te pitten. 

Wat mij altijd stoort in andere zwembaden is dat je constant op je hoede moet zijn voor andere -grotere- kinderen die jouw oogappel dreigen te verpletteren of overspoelen. Zo niet in de Rozebroeken! Het kinderbad bestaat eigenlijk uit drie delen die van elkaar gescheiden zijn. Je hebt een babybadje waar enkel kleine baby'tjes met hun mama's zitten (altijd "klaps" gegarandeerd), een peuter- en kleuterbad en een bad voor de grotere kindjes met een wip enzo.
Ook buiten is er een zeer leuke waterspeeltuin  en een kinderbad. Vooral de waterspeeltuin met allemaal fonteintjes kon bij the kiddie op veel enthousiasme rekenen. 

Hier hebben ze echt nagedacht over de noden van baby's, kinderen en hun ouders. Dankzij al deze faciliteiten is het voor jou als mommy allemaal veel relaxter om met je kindjes te gaan zwemmen. 

Conclusie: we love it there!